عقرب ها، عنکبوتی درنده از راسته عقرب ها هستند. آنها هشت پا دارند و به راحتی با یک دم باریک و تکه تکه بودن دمشان تشخیص داده می شوند که اغلب دم آن ها دارای یک انحنای مشخص به جلو بر پشت جاندار حمل می شود ودر پیان با نیش ختم می شود. تاریخچه تکامل عقرب ها به 435 میلیون سال قبل باز می گردد. آنها عمدتاً در بیابان ها زندگی می کنند اما با طیف وسیعی از شرایط محیطی سازگار شده اند و در همه قاره ها به جز قطب جنوب یافت می شوند. بیش از 2500 گونه توصیف شده با 22 خانواده (زنده) موجود تا به امروز شناخته شده است. طبقه بندی آنها در حال تجدید نظر است تا مطالعات ژنومی قرن 21 را در نظر بگیرد.

عقرب ها عمدتاً حشرات و سایر بی مهرگان را شکار می کنند، اما برخی از گونه ها مهره داران را شکار می کنند. آنها از نیش خود برای مهار و کشتن طعمه استفاده می کنند، اما خود عقرب ها توسط حیوانات بزرگتر شکار می شوند. نیش سمی را می توان هم برای کشتن طعمه و هم برای دفاع استفاده کرد. در طول جفت گیری، عقرب نر و ماده انبر یکدیگر را می گیرند و در یک "رقص" حرکت می کنند که در آن نر سعی می کند ماده را روی بسته اسپرم خود مانور دهد. همه گونه های شناخته شده آند زنده زا هستند و ماده از بچه ها مراقبت می کند زیرا اسکلت بیرونی آنها سخت می شود و آنها را بر پشت خود حمل می کنند. اسکلت بیرونی حاوی مواد شیمیایی فلورسنت است و در زیر نور فرابنفش می درخشد. اکثریت قریب به اتفاق گونه ها تهدیدی جدی برای انسان نیستند و بزرگسالان سالم معمولاً پس از نیش زدن نیازی به درمان پزشکی ندارند. فقط حدود 25 گونه سمی دارند که می تواند انسان را بکشد. با این حال، تلفات انسانی در برخی از نقاط جهان با گونه های بسیار سمی، عمدتاً در مناطقی که دسترسی محدود به درمان پزشکی دارند، مکرر است. عقرب ها با نیش های قدرتمند خود در هنر، اسطوره ها و مارک های تجاری ظاهر می شوند. نقوش عقرب برای در گلیم فرش ها بافته می شوند.

فلورسانس

عقرب ها وقتی در معرض طیف های طول موج خاصی از نور ماوراء بنفش هستند مانند نوری که توسط نور سیاه تولید می شود، به دلیل مواد شیمیایی فلورسنت مانند بتاکربولین در کوتیکل، به رنگ سبز و آبی می درخشند. بر این اساس، لامپ ماوراء بنفش دستی از دیرباز ابزاری استاندارد برای بررسی میدانی شبانه این حیوانات بوده است. فلورسانس در نتیجه اسکلروتاسیون رخ می دهد و با هر سن متوالی شدت آن افزایش می یابد. این فلورسانس ممکن است نقش فعالی در توانایی عقرب در تشخیص نور داشته باشد

هزینه زهر

موجودات سمی ، مواد سمی شیمیایی را به شکارچیان و طعمه خود تزریق می کنند تا عملکرد طبیعی بیولوژیکی را در هدف خود مختل کنند. این سلاح های شیمیایی اغلب غنی از پروتئین ها، پپتیدها و مولکول های کوچک هستند.

در حالی که زهر با کمک به شکار طعمه و دفاع از شکارچیان مزایای بقا را فراهم می کند، مزایای آن با هزینه هایی همراه است. این هزینه‌ها دو برابر هستند، شامل هزینه‌های مستقیم انرژی مرتبط با تولید و ذخیره سموم و هزینه‌های غیرمستقیم بیشتر مرتبط با کاهش ظرفیت برای گرفتن طعمه یا دفاع در هنگام اتمام ذخایر می باشد. در حالی که این هزینه‌ها انواع مختلفی از تأثیرات بر حیوانات سمی دارند، روش‌های کاهش این هزینه‌ها می‌توانند همپوشانی داشته باشند. پیشنهاد شده است که با توجه به هزینه‌های مرتبط با استفاده از سم، ارگانیسم‌ها حجم سمی را که تزریق می‌کنند اندازه‌گیریو کاملا بهینه می‌کنند تا از زهر خود تا حد امکان در موقعیت‌های مختلف استفاده کنند. تحقیقات در مورد استفاده بهینه از سم در درجه اول بر روی مارها، عنکبوت ها و عقرب ها متمرکز شده است. عقرب ها از زهر هم برای گرفتن طعمه و هم برای دفاع در برابر شکارچیان استفاده می کنند، که می تواند شامل ارگانیسم هایی با فیزیولوژی بسیار متفاوت و حساسیت به اجزای سم باشد. بیش از 400 میلیون سال تکامل عقرب ها را به ایجاد طیف گسترده ای از مکانیسم ها سوق داده است که به حداقل رساندن هزینه های استفاده از زهر کمک می کند. شکار موفق شکار و دفاع از شکارچی در نهایت بر آمادگی تکاملی عقرب تأثیر می‌گذارد، بنابراین انتخاب ترکیب و غلظت سم عموماً تحت تأثیر شکار و یا شکارچیان است. همانطور که فشار انتخاب بین محیط‌ها متفاوت است، سرمایه‌گذاری بهینه در زهر نیز انجام خواهد شد. عقرب‌هایی که با سوله‌های اکولوژیکی مختلف سازگار شده‌اند، اغلب تفاوت‌های زیادی در ترکیب زهر و مورفولوژی نیش نشان می‌دهند، و این احتمالاً نشان‌دهنده پاسخ‌ها به فشارهای انتخابی مختلف است.